W więzieniu urodziła drugie dziecko, które natychmiast trafiło do rodziny zastępczej. Po pewnym czasie zaczął wykazywać te same objawy zatrucia, co pierwsze dziecko. Po bliższym zbadaniu okazało się, że dziecko cierpi na rzadką dziedziczną chorobę genetyczną, która charakteryzuje się nadmiarem kwasu metylomalonowego we krwi, który można łatwo pomylić z glikolem etylenowym (głównym składnikiem samochodowych płynów niezamarzających). W rezultacie wyrok został zrewidowany i kobieta została zwolniona.

1. Plamy pasywne:

Przykłady: kałuże, strumienie, krople

Te plamy pojawiają się zwykle w wyniku działania grawitacji na zranione ciało lub źródło krwi.

2. Plamy przeniesione:

Przykłady: odciski butów, odciski dłoni, serwetki.

Te plamy są wynikiem rozlania krwi na powierzchnię lub przedmiot.

3. Plamy po uderzeniu:

Przykłady: chlapanie, chlapanie, tryskanie

Te plamy pojawiają się zwykle, gdy przedmiot lub osoba wpadnie do statycznej kałuży krwi.

Teorii

Powszechnie uważa się, że Julia kłamała na temat wszystkiego, co wydarzyło się rano, gdy Sky zniknęł. Nikt nie widział chłopca przez dwa tygodnie, więc jest prawdopodobne, że wsiadła do samochodu tylko z córką i wymyśliła całą historię. A może przy okazji tego nie wymyśliła, bo dzień wcześniej w telewizji pokazali serię serialu, w którym była podobna fabuła – matka była w stanie zatuszować śmierć dziecka, odsłaniając wszystko jako jego zniknięcie.

Meili miała cztery lata – była dorosłą dostateczno, mogła stwierdzić, czy Sky był w samochodzie, czy nie. Jednocześnie jest też mała, by sama decydować, mówić prawdę, czy mówić to, co jej matka podpowiedziała. Julia mogła po prostu sprawić, by dziewczyna skłamała.

Prawnik Solomona nie wierzy, że Sky był w samochodzie rankiem 6 listopada. Najprawdopodobniej Julia jest odpowiedzialna za śmierć Skyja i być może zdarzył się jakiś wypadek. Biorąc pod uwagę, jak niedbała Julia wychowywała dzieci, wszystko mogło się zdarzyć. A jeśli wziąć pod uwagę jej zamiłowanie do czystości, środków czyszczących i rozpuszczalników, może wiedzieć, jak rozpuścić wszelkie plamy, brud lub przedmioty.

Jednak śledczy wielokrotnie powtarzali, że nie widzą żadnych wskazówek, że można było to zaplanować.

Istnieje inna wersja, że ​​Sky został sprzedan lub zwrócon na Ukrainę (Julia przeniosła się z Ukrainy do Stanów Zjednoczonych), ale trudno to jakoś potwierdzić lub zaprzeczyć. Do listopada 2019 r. na śledztwo wydano 14 000 godzin, 2 000 000 USD i zbadano ponad 2500 zeznań świadków. A mimo to nic wartego zachodu nie zostało wyjaśnione.

Sky Metalwala. Część 2.

(Сzęść 1.)

Co się stało 6 września 2011 r.? Wszystko to wiadomo tylko ze słów samej Julii.

Sky czuł się tego ranka bardzo źle. Julia postanowiła zabrać go do szpitala około 8-8:30. Razem z Meili i Sky wsiedli do samochodu, pojechali w kierunku Overlake Medical Center.

W pewnym momencie na drodze zabrakło jej benzyny. Potem Julia zatrzymała się na poboczu i wysiadła z Meili z samochodu. Sky spał wtedy na tylnym siedzeniu. Postanowiła go nie budzić i zamiast z Meili przeszła trzy kilometry do najbliższej stacji benzynowej. Przybywszy tam, zadzwoniła do koleżanki z automatu telefonicznego, ponieważ nie miała przy sobie telefonu komórkowego ani portfela. Julia poprosiła koleżankę, żeby ją odebrała i zabrała z powrotem. A zanim wróciłi do samochodu, minęła około godziny. Tylne siedzenie było puste. Sky nie był już w samochodzie.

Zdając sobie z tego sprawę, Julia zadzwoniła na policję z telefonu koleżanki około 9:50 i powiedziała, że ​​Sky zaginęł. Na miejsce zdarzenia natychmiast przybył patrol i wkrótce przeprowadzono przeszukanie w promieniu 20 przecznic wokół samochodu, ale nie znaleziono śladów Skyja, ponadto w poszukiwania zaangażowane były psy służbowe, ale nie mogły złapać chłopca ślad.

Policja zaczęła zadawać Julii uczciwe pytania: dlaczego się zatrzymała, dlaczego odeszła?

Sprawdzili, czy samochód naprawdę się zepsuł, ale nie, wszystko było w porządku. A nawet benzyna może wystarczyć na co najmniej 100 km.

«Samochód miał zapas paliwa, byliśmy w stanie jeździć nim na duże odległości» — Steve Mylett, szef wydziału policji w Bellevue.

Około godziny 11 śledczy udali się do domu Solomona i powiedziali mu, że Sky zniknął. Solomon nie miał pojęcia, gdzie mogą być jego dzieci – nie widział ich od sześciu miesięcy z powodu długotrwałych procesów i zakazów spotkań. I ogólnie nikt poza Julią i Meili nie widział Skyja przez co najmniej 2 tygodnie. Ich sąsiad widział dziecko po raz ostatni 14 dni temu.

Sąsiedzi informowali, że prawie nigdy nie widzieli Julii z dziećmi – regularnie wychodziła na zewnątrz, ale była sama. Solomon był w stanie powiedzieć, że tylko lekarz widział Skyja po raz ostatni 8 miesięcy temu. Potem, w trakcie śledztwa, wyszedł na jaw bardzo niepokojący fakt: okazało się, że to nie pierwszy raz, kiedy Sky został sam w samochodzie.

Kiedy miał zaledwie 2 miesiące, Julia i Solomon poszli do sklepu po zakupy i zostawili go spać, chociaż na zewnątrz było -3 i mógł zamarznąć w samochodzie.

Mimo że Julia pozwoliła na przeszukanie jej samochodu i domu oraz skonfiskowano jej komputer, odmówiła przesłuchania i miała takie prawo.

Solomon z kolei nie odmówił przesłuchania, a nawet zdał test wariografem. W ogóle niewielu wierzyło w jego winę – mężczyzna organizował spotkania krewnych, brał udział w przeszukaniach i wklejał ulotki. Współpracował przy śledztwie i odpowiadał na wszystkie pytania. I od samego początku był pewien, że winę za to, co się stało, ponosi jego żona.

Tydzień po zniknięciu policja zablokowała drogę i przez kilka godzin pytała przechodniów, czy widzieli w okolicy coś niezwykłego. Ale nie było śladów.

Przez cały ten czas Julia nie próbowała przekonać śledczych i opinii publicznej o swojej niewinności. Nie kontaktowała się z policją i nie brała udziału w poszukiwaniach Skyja.Około 2 tygodnie po zniknięciu chłopca Julia rozpoczęła korespondencję mailową z reporterem. Twierdziła, że ​​nie wiedziała, co stało się tego dnia ze Skyem i nie zamierza wchodzić w szczegóły. W liście obwiniła Salomona.

Ale chociaż córka Meili została odebrana od Julii – została umieszczona w rodzinie zastępczej, Julia nie mogła się z nią komunikować. Meili pozostała w opiece zastępczej do połowy grudnia 2011 roku, kiedy Solomon otrzymał nad nią pełną opiekę. Meili wyraźnie cierpiała z powodu długiej komunikacji z matką – jej niestabilność psychiczna negatywnie wpłynęła na zdrowie córki.

Gdzie jest teraz dochodzenie?

Nie na żadnym, wszystko jest takie samo. Bez śladu, bez dowodów. Śledczy nie mogą dostać nakazu przesłuchania Julii, bo wtedy trzeba będzie udowodnić, że to ona była odpowiedzialna za śmierć Sky. Ale wtedy będą musiali przestać go szukać, a jeśli jeszcze żyje, nie będzie go już znaleziono. A jeśli oskarżą ją o zaniedbanie, to potrzebują świadków, którzy powiedzieliby, że tego dnia widzieli Sky samego w samochodzie, ale nie ma świadków. Poza tym, jeśli potem zostaną znalezione szczątki, będą musieli szukać kogoś innego oprócz Julii, bo okazuje się, że naprawdę zostawiła go w samochodzie i wyjechała.

Sky Metalwala. Сzęść 1.

Mówią, że wszystkie matki mają instynkt macierzyński. Że każda matka zrobi wszystko, by chronić swoje dziecko. Ale patrząc na kilka przykładów, rozumiesz, że każda reguła ma swoje wyjątki.

6 listopada 2011 około godziny 9:50 Julia Biryukova zadzwoniła na policję z telefonu koleżanki. Powiedziała, że ​​jej dziewięcioletni syn, Sky, zniknął z jej samochodu na autostradzie 112. Dodała, że ​​zostawiła go samego, bo jej samochód zgasł, a ona i jej najstarsza córka pojechały na stację benzynową po benzynę. Ale kiedy policja przybyła na miejsce zdarzenia, okazało się, że samochód nie był zepsuty i że ma na stanie co najmniej 8 litrów benzyny.

Rodzina Sky Metalwala.

Urodził się Sky w rodzinie dwóch imigrantów, Julii Biryukovej i Solomona Metalwala. Sky urodził się 6 września 2009 r. (Redmond, Waszyngton, USA). Ma starszą siostrę Meil, która urodziła się w 2007 roku.

W 2003 roku Julia i Solomon Metalwala pobrali się, po 4 latach rodzina zaczęła mieć problemy finansowe. Solomon kontynuował pracę, a Julia została gospodynią domową.

Wkrótce Solomon Metalwala zaczął zauważać, że Julia ma obsesję na punkcie sprzątania – może spędzać godziny na szorowaniu podłóg i polerowaniu naczyń, nie dbając o Meili. Martwił się stanem żony i córki – czasami Julia zapominała nie tylko o samodzielnym zjedzeniu, ale także o przygotowaniu jedzenia dla Poczty. Po pewnym czasie nawet zabroniła mężowi trzymać w domu jakiejkolwiek żywności, ponieważ przyczyniła się do rozprzestrzeniania się bakterii i pojawiania się brudu.

W rezultacie Julia umówiła się na wizytę u lekarza, który zdiagnozował u niej OCD i przepisał tabletki.Wydawałoby się, że wszystko się układało, ale po narodzinach Skyja dziewczyna przestała brać przepisane leki. Teraz nie sprzątała przez kilka godzin dziennie, ale przez 6-8 godzin, a nawet zabroniła Salomonowi spać w łóżku po sprzątaniu, bo było idealnie wypełnione.

Miała też myśli samobójcze, mogła wprost powiedzieć, że nie chce żyć, opowiadała, jak śniła, że ​​dusi Sky i Meili.

Julia trafiła do szpitala psychiatrycznego, a kiedy wiosną 2010 roku wypisano ją do domu, jej mąż złożył pozew o rozwód 4 czerwca.

Rozwód odbył się w najlepszej tradycji. Byli małżonkowie krzyczeli i oskarżali się nawzajem, grozili, że zabiorą swoje dzieci, a Julia nawet oskarżyła Solomona o robienie rzeczy z Meili, o których nawet przerażające jest rozmawiać. Badania lekarskie i przesłuchanie tego nie potwierdziły.

I mimo że służba opiekuńcza zorganizowała śledztwo i nie znaleziono dowodów, Salomonowi zabroniono przebywania w pobliżu dzieci. Następnie Julia otrzymała nad nimi pełną opiekę, a Salomonowi nie pozwolono ich zobaczyć.

Dopiero w listopadzie 2011 r., zaledwie kilka dni przed zniknięciem Skyja Metalwala, odbył się proces, na którym ogłoszono, że Solomon może widzi dzieci.

Ciąg dalszy w drugiej części

2003 rok. Metallica zagrała dziesięć piosenek w więzieniu San Quentin w Kalifornii. Zespół nagrał teledysk do utworu St. Gniew w więzieniu i w zamian za wykorzystanie budynku w jej filmie, zagrała dla więźniów i przekazała 10 000 dolarów darowizny na boisko baseballowe San Quentin Giants.

1Urodził się ze zdeformowanymi ramionami, dlatego jego koledzy z klasy go nie lubili. Zdjęcia rodzinne pokazują, że Miyazaki zawsze starał się ukryć ręce.

Tsutomu Miyazaki – Krótka biografia

Miyazaki urodził się przedwcześnie. Był pracowitym uczniem w szkole podstawowej, ale jego wyniki w nauce były coraz niższe każdego roku. W szkole wielu kolegów z klasy zignorowało Tsutomu – chłopiec urodził się ze zdeformowanymi rękami. Zdjęcia rodzinne pokazują, że Tsutomu zawsze próbuje je ukryć.

Tsutomu nie mógł dostać się na uniwersytet, więc został zmuszony do pójścia na studia na kierunku technika fotograficzna.

Rodzice Miyazaki poświęcali cały swój czas na pracę i praktycznie nie komunikowali się z synem. Dwie młodsze siostry nie lubiły swojego brata, tylko dziadek wykazywał zainteresowanie życiem i problemami Tsutomu. Być może to śmierć jego dziadka w maju 1988 r.wywołała serię brutalnych morderstw. Trzy miesiące po śmierci dziadka Tsutomu popełnia swoje pierwsze morderstwo.

Pierwsze morderstwo

W latach 1988-1989 Miyazaki zabił i okaleczył cztery dziewczynki w wieku czterech i siedmiu lat. Zwykle zwabiał ofiary do samochodu i dusił je, a następnie gwałcił ciało ofiary. Japońskie społeczeństwo zostało wstrząśnięte przerażającym okrucieństwem morderstw.

Miyazaki wysyłał różne wiadomości do rodziców zamordowanych dziewcząt: na przykład rodzina jego pierwszej ofiary, Marie Konno, otrzymała paczkę z rozdrobnionymi kośćmi i zębami dziewczynki, a ponadto paczka zawierała zdjęcia ubrań Marie. Rodzice Eriki Namba otrzymali pocztówkę napisaną przez Miyazakiego – były na niej słowa: „Erika. Beznamiętnie. Kaszel. Gardło. Rekreacja. Śmierć.” Rodzice ofiar powiedzieli również policji, że po morderstwach ktoś (prawdopodobnie Miyazaki) zadzwonił i milczał. Jeśli nikt nie odbierał telefonu, mogło trwać 20 minut.

Japońska policja rzuciła wiele sił, aby złapać mordercę, ale aresztowanie Miyazakiego było możliwe tylko dzięki udanemu zbiegowi okoliczności i czujności zwykłych obywateli. 23 lipca 1989 r.Miyazaki został zaatakowany przez ojca małej dziewczynki, którą zabójca nakłonił do rozebrania się i pozowania do swoich zdjęć. Wkrótce po aresztowaniu Miyazakiego policja była przekonana, że złowrogi „zabójca małych dziewczynek” w końcu wpadł w ich ręce.

Przeszukanie mieszkania Miyazakiego potwierdziło ich spekulacje – wśród 5763 kaset wideo (w tym nagrań z Anime Hentai, horrorów i filmów eroguro) znaleziono zdjęcia zabitych ofiar. Ojciec Miyazaki odmówił zapłaty za usługi adwokackie dla swojego syna. W przyszłości ojciec nigdy nie był w stanie pogodzić się z myślą, że jego syn jest seryjnym mordercą i po pewnym czasie popełnił samobójstwo.

Zeznając, Tsutomu Miyazaki nigdy nie wypowiedział słów skruchy wobec ofiar i ich rodzin i oskarżył o zbrodnie nie siebie, ale „człowieka szczura”, którego tożsamość rzekomo pojawiła się w nim na krótko przed pierwszym morderstwem. Zrobił nawet szkic ołówkiem tego stworzenia.

Sąd skazał Miyazakiego na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano 17 czerwca 2008.

Ofiarami Miyazaki byli: Marie Konno, 4 lata; Masami Yoshizawa, 7 lat; Erika Namba, 4 lata; Ayako Nomoto, 4 lata.

Film dokumentalny o japońskich seryjnych mordercach, w tym Tsutomu Miyazaki

Jennifer i Stolpa. Сzęść 2

Jim i Jennifer w tym czasie znajdowali się w miejscu, gdzie ani samochód, ani podróżnik nie mógł się przedostać. W samym środku Sheldon National Wildlife Refuge. I jest zamknięty na zimę – nie ma tam duszy. Jak oni się tam dostali? A co powinni teraz zrobić?

Kiedy para po raz pierwszy wyruszyła w podróż, zatrzymała się na stacji benzynowej i kupiła kawę oraz lekką przekąskę — to będzie ich jedyny posiłek przez wiele dni. Myśleli, że dotrą tam w ciągu zaledwie jednego dnia. Kto wiedział, że los miał inne plany.

Musieli zmienić trasę z powodu zamknięcia autostrady. Nowa trasa wyglądała dobrze na papierze, ale nie w rzeczywistości, bo w górach czekała na nich burza śnieżna.

Gdy wyruszyli, zobaczyli nad górami ciemne chmury, które w ciągu kilku godzin wszystko dookoła pokryje śniegiem. Robi się ciemno. Jim i Jennifer postanawili się zatrzymać i zadzwonić do swoich bliskich z automatu telefonicznego i powiedzieć im, gdzie się znajdują. Tylko telefon nie działa.

Pogoda się pogarsza. W Ameryce, podczas obfitych opadów śniegu, używano specjalnych łańcuchów do kół, które rodzina decyduje się nosić w służbie drogowej. Łańcuchy zapobiegną poślizgowi samochodu na śniegu. Ale są skuteczne tylko w przypadku silnych opadów śniegu, jazda na nich po suchym asfalcie jest nieprzyjemna i szkodliwa. Kiedy więc para przejechała przez burzę, a przynajmniej tak im się wydawało, postanowili zdjąć łańcuchy z kół.

Droga przed nami była sucha, nie przewidywano więcej śniegu. Wygląda na to. Nie wiedzieli, że w ciągu kilku godzin burza śnieżna może powrócić z większą siłą.

Wkrótce Jim i Jennifer nie widzą już drogi przed nimi, zaczyna się gwałtowna burza. Nawet nie zauważają znaku, że droga, po której jadą, jest zamknięta. Nie będzie dalszej podróży.

Po przejechaniu kolejnych kilku kilometrów orientują się, że skręcili w złą stronę iw tym momencie samochód się zacina. Koła są całkowicie zanurzone w śniegu i poślizgu. Bez pomocy nie da się wydostać z tak gęstego śniegu. Para postanawia poczekać do rana – w końcu ktoś na pewno pójdzie tą drogą i będzie mógł ich wyciągnąć, a przynajmniej wezwać pomoc. Idą spać w samochodzie z dzieckiem.

Noc mija gładko, ale kiedy budzą się rano i rozglądają, orientują się, że są w bardzo odległym miejscu. Dookoła same góry, śnieg i suche krzaki.

Para zaczyna odkopywać samochód – musimy się wydostać. Ale nie da się wykopać kół, śnieg jest kruchy i lekki, a silny wiatr natychmiast go unosi i znowu zasypia w aucie. Rezygnując, para postanawia zostać w samochodzie jeszcze jedną noc. W ten sposób będą mieli większe szanse na znalezienie i przeżycie. Przynajmniej tak im się wydaje. Druga noc. Całe jedzenie, jakie mieli, to ciasto jagodowe, a resztki chipsów i jedzenia dla dzieci kończą się.

Czwartego dnia zabrakło im nie tylko jedzenia i wody, ale także nadziei na zbawienie. Jim włącza radio i ogłasza, że ​​pogoda ma być dobra. Dopóki w samochodzie jest paliwo, może ogrzać rodzinę. Ale nie można było dłużej czekać w jednym miejscu. Przed wyjazdem para zostawiła w samochodzie notatkę – powiedzieli, że się kochają i przeprosili za to, co się stało.

Po napisaniu notatki wysiedli z samochodu. Nie mieli ciepłych ubrań, więc musieli wymyślić, jak uchronić się przed mrozem tym, co mają. Celofan w bagażniku będzie owinięty wokół nóg, aby się nie zamoczyć. Wszystko, co mieli, włożyli na siebie.Zawinęli dziecko w śpiwór i włożyli do woreczka na ubrania.

Zgodnie z mapą, jak zakładali, musieli przejść około 32 km, autostradą, którą planowali wyjechać o zmierzchu. Ale po kilku godzinach, które spędzili na przedzieraniu się przez głęboki śnieg, ich ciała zaczęły się poddawać. Moje nogi były zdrętwiałe, a gardło suche. Picie wody i jedzenie śniegu to rzeczy nieporównywalne, bo nie da się upić śniegiem.

Z każdym krokiem Jennifer coraz trudniej przedzierała się przez zaspy. Bolały ją biodra, ale się nie poddała. Minęło więc 12 godzin. Droga powinna być blisko, dosłownie za wzgórzem – to nie on musiał się wspinać. ostatnimi siłami Jennifer i Jim wspinają się na to wzgórze, patrz z niego – i nic. Wokół wszystko jest takie samo. Śnieg i góry. W ogóle nie ma autostrady, przez cały ten czas jechali w złym kierunku.

Jim i Jennifer Stolpa. Сzęść 1

Była zima 93 roku. Jim Solpa, który miał wówczas 21 lat, służył w wojsku. Jego żona Jennifer niedawno urodziła syna – miał na imię Clayton, chłopiec w wieku 5 miesięcy. Rodzina mieszkała w północnej Kalifornii – para była szczęśliwa i szczęśliwa, że ​​wychowała swoje pierwsze dziecko. Ale nagle Jim dowiaduje się strasznej wiadomości: jego babcia nie żyje, on i jego żona muszą pilnie przyjść i się z nią pożegnać.

Do domu, w którym babcia mieszkała cały dzień – trzeba się dostać do sąsiedniego stanu . Ale nie ma innych opcji, młodzi ludzie zrozumieli, że powinni być obecni na tym smutnym wydarzeniu. Jest grudzień – wszyscy szykują się do świąt, wszyscy są w świetnych humorach.

Jim był bardzo miły dla swojej rodziny, więc nawet po tym, jak usłyszał w radiu o zamknięciu niektórych dróg i złej prognozie pogody, nie zdecydował się na odłożenie wyjazdu, nie był gotów czekać kolejny cały dzień. Co więcej, są już przyzwyczajeni do problemów na drogach o tej porze roku. Mieli przed sobą długą drogę, musieli przebyć 1600 km.

Musieli jechać przez San Francisco do granicy z Nevadą, dalej przez pustynię i góry Nevady na wschodzie. I miasto Pocatello, Oidaho.

Skoro mamy 93 lata, nie było jeszcze telefonów GPS, nawet proste telefony komórkowe nie były jeszcze dostępne dla ludzi. A o ich ruchach można było zgłaszać jedynie telefon stacjonarny lub automat telefoniczny.A samą trasę trzeba było zaplanować na mapie. Papier, dwuwymiarowy. I właśnie taką mapę musieli kupić Jim i Jennifer, gdy dowiedzieli się, że autostrada, którą planowali, jest zamknięta z powodu śniegu. I musimy szukać obejść. Więc teraz ścieżka rodziny Pillar będzie przebiegać przez zupełnie dzikie miejsca i podróżować za nimi przez ponad 20 godzin.

Matka Jima Muriel martwiła się tą podróżą, nie chciała, aby młoda rodzina podejmowała takie ryzyko, biorąc pod uwagę, że jeszcze tego samego dnia w radiu zapowiedziano gwałtowną zmianę pogody – zbliżała się śnieżyca w Nevadzie. Kierowcom poproszono, aby nie prowadzili, chyba że jest to absolutnie konieczne, a serce matki Muriel nie oszukało.

W wyznaczonym czasie Jim i Jennifer oraz ich dziecko nie pojawili się na progu domu w Pocatello , gdzie zebrała się już cała rodzina. Muriel i jej mąż myśleli, że najprawdopodobniej postanowili spędzić noc w hotelu i przeczekać śnieżycę, ale gdy następnego dnia rodzina nie przyjechała, wszyscy się martwili. Ojczym Jim dzwoni na policję i prosi o oficjalne zgłoszenie zaginięcia i zorganizowanie przeszukania. Trzeciego dnia odbywa się pogrzeb babci Jima – nikt go nie przełożył.

 Żadnych wiadomości od Jima i jego rodziny nie było.

Do tego czasu przygotowania do świąt idą pełną parą, a zwykli ludzie i troskliwi sąsiedzi chętnie zgadzają się pomóc w poszukiwaniach i zjednoczeniu rodziny.

A potem dziesiątki doniesień, że ktoś widział Jima i Jennifer. Rozmawiali o byciu na autostradzie, potem wsiedli do czyjegoś samochodu, potem rozmawiali z nieznajomym.A wszystko to w różnych częściach Ameryki. I żadna wskazówka nie zbliżyła ich do odpowiedzi na główne pytanie – gdzie są młodzi ludzie i ich dziecko?